Co to jest AED?

Automated External Defibrillator (AED) to automatyczny defibrylator zewnętrzny, który może działać w trybie automatycznym lub półautomatycznym. Różnica w trybie pracy polega na tym, że w trybie automatycznym nie ma przycisku defibrylacji - urządzenie generuje wyładowanie automatycznie, natomiast w urządzeniach półautomatycznych obecny jest przycisk wyładowania. Zdecydowana większość urządzeń AED w przestrzeni publicznej to defibrylatory z półautomatycznym trybem pracy. Przy czym określenie zewnętrzny należy tu rozumieć jako urządzenie, które dostarcza impuls przez skórę w przeciwieństwie do wszczepialnych defibrylatorów wewnętrznych. Defibrylator AED służy przywróceniu prawidłowej pracy serca u osoby w stanie nagłego zatrzymania krążenia. Urządzenie ocenia rytm serca i zaleci wyładowanie tylko wówczas, kiedy będzie ono miało okazję pomóc. Nie ma możliwości, aby użytkownik wygenerował impuls, kiedy nie będzie on potrzebny. Z tego względu użycie defibrylatorów przez świadków zdarzenia jest całkowicie bezpieczne i wskazane u każdej osoby, która straciła przytomność i przestała oddychać prawidłowo.

Czym jest PAD (Public Access Defibrillation)?

Public Access Defibrillation to program zwiększania publicznego dostępu do defibrylacji. Promuje umieszczanie AED w przestrzeni publicznej – w infrastrukturze miejskiej, w sklepach, w miejscach pracy i wypoczynku, tak aby każdy mógł być częścią obywatelskiego systemu ratowania życia. Bo czas reakcji gra tu główną rolę – im szybciej nastąpi pomoc, tym większa szansa, że poszkodowana osoba przeżyje. Dostęp do AED przyczynia się do skrócenia czasu reakcji na udzielenie pomocy oraz, przede wszystkim, na wykonanie defibrylacji. Wyzwolenie impulsu w ciągu pierwszych minut zatrzymania krążenia może zwiększyć przeżywalność nawet do 70. Jednocześnie z każdą minutą opóźnienia w dostarczeniu wyładowania, szanse na przeżycie obniżają się o 10-12% oraz o ok. 5% gdy prowadzona jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa. W Polsce NZK dotyka 40 tysięcy osób rocznie. To dlatego dąży się do tworzenia sieci publicznie dostępnych defibrylatorów oraz kształtowania świadomej postawy społeczeństwa. Tylko bowiem połączenie wszystkich ogniw - szybkiej reakcji, podjęcia uciśnięć klatki piersiowej oraz dostarczenia impulsu defibrylacyjnego jeszcze przez świadków zdarzenia pozwoli zwiększać przeżywalność po zatrzymaniu krążenia.

Co to jest Nagłe Zatrzymanie Krążenia (NZK)?

NZK to sytuacja, w której z jakiejś przyczyny serce przestało pracować. Wskutek tego w bardzo krótkim czasie dochodzi do utraty przytomności i prawidłowego oddechu. Przyczyny zatrzymania krążenia mogą być różne, natomiast niezależnie od tego, co doprowadziło do tego stanu, postępowanie zmierzające do uratowania życia jest jedno. Świadkowie zdarzenia powinni jak najszybciej wezwać zespół ratownictwa medycznego, rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową oraz użyć defibrylatora bez zbędnej zwłoki. Zadaniem osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo jest natomiast budowanie sieci powszechnie dostępnych defibrylatorów oraz kształtowanie świadomych postaw społeczeństwa związanych z obszarem pierwszej pomocy. Takie działania pozwolą uratować nawet 30 tysięcy osób w skali roku.

Co to jest RKO (Resuscytacja krążeniowo- oddechowa)?

To zespół czynności stosowanych podczas NZK, mających na celu przywrócić właściwą pracę serca lub przynajmniej podtrzymać funkcje życiowe poszkodowanego do czasu przyjazdu służb ratunkowych. Polega na wykonywaniu wysokiej jakości uciśnięć klatki piersiowej w tempie 100-120 uciśnięć na minutę, na głębokość 5-6 centymetrów, z pełną relaksacją klatki piersiowej po każdym ucisku oraz oddechów ratowniczych. Prawidłowy stosunek uciśnięć do oddechów to 30:2. Warto pamiętać, że wykonanie dwóch oddechów powinno zająć mniej niż 10 sekund. Osoby nieprzeszkolone w wykonywaniu oddechów ratowniczych oraz takie, które z jakiegokolwiek powodu nie chcą ich wykonywać powinny skupić się na nieprzerwanym prowadzeniu wysokiej jakości uciśnięć. Jeśli w okolicy dostępny jest defibrylator AED należy użyć go jak najszybciej, najlepiej wykorzystując do tego inną osobę. Należy dążyć do jak najkrótszych przerw w uciskaniu klatki piersiowej - zarówno podczas wykonywania oddechów jak i w czasie użycia AED. Jeśli urządzenie zaleci wyładowanie należy jak najszybciej wznowić uciśnięcia po defibrylacji. Jeśli defibrylacja będzie niewskazana również należy rozpocząć uciśnięcia po zakończeniu analizy bez zbędnej zwłoki. Pamiętać należy, że defibrylator będzie ponawiał analizę co każde dwie minuty i ponownie podejmował decyzję o tym, czy defibrylacja jest wskazana, czy też nie. Chcąc utrzymać wysoką jakość RKO przez cały czas jej trwania warto, aby osoby ją prowadzące zmieniały się przynajmniej co 2 minuty. RKO należy podjąć u każdej osoby, u której nastąpiła utrata przytomności, czyli nie reagującej na głos i potrząsanie za ramię, połączona z brakiem prawidłowego oddechu. Oddech należy ocenić po uprzednim udrożnieniu dróg oddechowych, polegającym na odgięciu głowy, obserwując unoszenie się klatki piersiowej i próbując wyczuć i wysłuchać szmerów oddechowych. W ciągu 10 sekund należy zaobserwować co najmniej dwa prawidłowe oddechy. Przed rozpoczęciem RKO konieczne jest wezwanie zespołu ratownictwa. Warto również upewnić się czy w najbliższej okolicy jest defibrylator AED.